Πέμπτη 30 Αυγούστου 2007

Συγκέντρωση Διαμαρτυρίας 29/08/07

Ας πούμε ότι τα παρακάτω που έγραψα και στο Πολιτικό blog είναι η "ανταπόκρισή" μου (δεν μου αρέσει αυτός ο όρος, δεν είμαι δημοσιογράφος) από την σημερινή συγκέντρωση.

Πολλοί και διάφοροι say:
"Δεν θα ήταν καλύτερο να πήγαινε όλος αυτός ο κόσμος εθελοντές και να βοηθούσαν;"


Σαν πρόβατα στη σφαγή...

Είναι αστείο και μόνο να το λέει κάποιος αυτό. Τώρα δεν είναι η ώρα για να τρέχουν όλοι αλλόφρονες δεξιά και αριστερά. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν άλλοι τρόποι να βοηθήσει ο κόσμος χωρίς να τρέχει μες στις φωτιές και τα καμένα και τις πληγείσες περιοχές όπου μόνο πρόβλημα θα δημιουργήσει.
Και η ενδεχόμενη συμμετοχή σε μια τέτοια κίνηση δεν εμποδίζει κανέναν να συνεισφέρει (και πολλοί συνεισφέρουν) και με άλλους πιο ουσιαστικούς τρόπους (οικονομική βοήθεια, αποστολή ειδών πρώτης ανάγκης με οργανωμένες αποστολές από έμπειρους ανθρώπους κλπ...).
Επειδή κάποιος εκφράζεται διαφορετικά δεν υπάρχει λόγος να τον απαξιώνουμε. Όπως έχω ξαναπεί, δεν χρειαζόμαστε νταβαντζίδες στα συναισθήματά μας και τις αντιδράσεις μας. Ας λειτουργήσουμε όλοι μαζί χωρίς χαζές και άστοχες αντιπαλότητες και κυρίως με σεβασμό ο ένας στον άλλον (όποιοι ήταν σήμερα μπροστά στη βουλή ξέρουν τι εννοώ).

2 σχόλια:

Vermint είπε...

Καλημέρα (… ας το λέμε κι αυτό, μπας και ξαναγίνει) Vagelford. Δεν είμαι κατ’ αρχήν αντίθετη με τη διαμαρτυρία, είτε εκφράζεται συλλογικά είτε μεμονωμένα, όμως για τη συγκεκριμένη συγκέντρωση, από τη στιγμή που ανακοινώθηκε είχα τις επιφυλάξεις μου, κυρίως για το χρόνο που επιλέχθηκε να γίνει… τη στιγμή δηλαδή, που η Πελοπόννησος και η Εύβοια καίγονται ακόμα και οι εμπρηστές συνεχίζουν το καταστροφικό έργο τους, προκαλώντας νέες εστίες και τη στιγμή που οι "κομματικοί εμπρηστές", δε διστάζουν να εκμεταλλευτούν στο έπακρο, όχι μόνο και τον παραμικρό κόκκο στάχτης και τη δυστυχία των πληγέντων, αλλά και το πένθος ή την όποια συναισθηματική έκφραση και συλλογική αντίδραση ημών των υπολοίπων, εν μέσω προεκλογικής περιόδου. Απείχα συνειδητά, αφενός γιατί δεν ήθελα να δώσω δικαίωμα σε κανέναν πολιτίκ ή απολιτίκ να γίνει "νταβατζής των συναισθημάτων μου" όπως λες, αλλά περισσότερο γιατί σαν προσωπικότητα, δε μου ταιριάζει το πένθος της μιας μέρας. Θεώρησα πως, όλο αυτό γίνεται για το θεαθήναι (… σαν κάτι που ξεκίνησε μεν με αγνές προθέσεις με αφορμή προγενέστερες παρόμοιες καταστάσεις, που είχε "επιτυχία" κι όπως κάθε τι που έχει μια σχετική επιτυχία, εύκολα γίνεται μόδα, αγγίζει την υπερβολή και καταλήγει σε επίδειξη δύναμης), πως θα μπορούσε να εξελιχθεί σ’ ένα ακόμα συγχωροχάρτι της κατά τ’ άλλα παγερής αδιαφορίας μας για το τι πραγματικά συμβαίνει και πως θα μετατόπιζε το κέντρο βάρους των διαδικτυακών συζητήσεων (…αφού από εδώ προέκυψε η πρωτοβουλία) από το πρόβλημα και την πρόθεση για σοβαρή και υπεύθυνη λύση του, στην καταγραφή των ευτράπελων περιστατικών της συγκέντρωσης (… ποιοι πήγαν, ποιοι δεν πήγαν, ποιοι φορούσαν μαύρα και ποιοι άσπρα, ποιοι γιουχαΐστηκαν, τι έκαναν ή τι δεν έκαναν οι μπάτσοι, τι συνθήματα ακουστήκαν κλπ), πράγμα που, μετά λύπης μου διαπιστώνω πως ήδη γίνεται. Αυτό που φοβόμουν, ήταν ότι τελικά θα γινόταν (πάλι) μια συγκέντρωση από εμάς για μας … όχι πως κι αυτό δε λέει κάτι για μας, βεβαίως βεβαίως…

Παναγιώτης Παπαχατζής είπε...

Αν έχετε χρόνο κάντε μια βόλτα απο το blog μου και διαβάστε το σημερινό άρθρο.Θα με ενδιέφερε η άποψη σας...
http://proxeirotetradio.blogspot.com/